"Dziękuję" Kasiu, aniele, co w ciemności świeci, W moim chaosie Tyś światłem nadziei. Gdy burzyłem mosty, Tyś most odbudowała, Gdy przegrałem siebie, Tyś mnie wybrała. Twoje serce wielkie jak ocean w bezkresie, Twoje dłonie ciepłem wypełniają przestrzeń. Choć oszukałem, skłamałem, zawiodłem, Tyś mnie kochała, gdy siebie sam już nie mogłem. W chorobie, co mrozi i burzy od środka, Tyś była opoką, jak cicha łódka. Płynęłaś przez burze, przez fale zwątpienia, Dając mi siłę, nadzieję zbawienie. Hazard, narkotyki, alkohol – te mroki, Rozświetliłaś miłością w swej drodze szerokiej. Twoje spojrzenie jak balsam na rany, Tyś jest mym światem, Kasiu kochana. Dziś klękam przed Tobą z wdzięcznością i wstydem, Bo wiem, kim jestem, i wiem, kim bym był bez Ciebie. Każde "dziękuję" jest zbyt małe, zbyt blade, By opisać Ciebie – mój największy darze. Więc obiecuję: Choć wciąż jestem w dalekiej drodze, Być lepszym dla Ciebie, nieść szczęście po trzykroć. Bo miłość Twą, Kasiu, jak pieśń w sercu noszę, I za nią, na zawsze, całym sobą dziękuję. zmień kartkę

Zapisz i wyślij

<5/66>