Rozhulały się wielkim gestem wielkanocne dzwony głosząc chwałę Pana w cztery świata strony. Spiżowy głos dzwonów z sygnaturki drganiem przebił chmury i przysiadł przy złoconej bramie. Święty strażnik, staruszek, już trochę głuchawy, pootwierał szeroko wrota owej bramy - by lepiej słyszeć granie z ziemskiego padołu. I tak się zasłuchał i tak się rozbawił ręce kibić objęły podparł się bokami, przytupnął nieśmiało (rzecz to oczywista) wigor tempo przyspieszył i już tańczy twista. A tu tłumy turystów do raju zdążają: dobrzy - idą w pokorze, czerwoni się pchają. Chyłkiem, milczkiem jak diabły w obcisłym kubraku dołem się przemieszczają, z głowa gdzieś pod pachą. Cel już coraz bliżej, złoto bramy nęci, jeszcze parę ślizgów i znów będą pierwsi. Wtem głos z głębi ogrodu wykrzyknął donośnie: "- Piotrze! Oprzytomnij i pomyśl przez chwilę! Jak włażą komuchy pójdziesz na zasiłek!" Święty stanął i patrzy - ze zmęczenia ziewa: "- Psubraty podstępne! Wy chcecie do nieba? A gdzie dobre uczynki? Gdzie serca skruszone? Nic z tego nie będzie ruszać w druga stronę!" Ceber pełen wody z deszczówki obłoku wylał na gadzinę co się pchała z boku. W taki oto sposób zwyczaj jest nadany: w drugi dzień świąteczny - poniedziałek lany. Życzy TWOJE IMIĘ zmień kartkę

Zapisz i wyślij

<52/66>